Rekolekcyjnie

Różni ludzie potrzebują rozwoju osobistego w różnym stopniu. I w ogóle różnie go rozumieją. Sama przez przynajmniej półtorej dekady miałam uczulenie na to pojęcie. Dlaczego? Ponieważ to, co tak wielu próbowało mi przedstawić jako rozwój osobisty nim dla mnie nie było. Z drugiej strony: to, co ja uznawałam za rozwój osobisty nie było nim dla tych, którzy w tej dziedzinie zdają się być mistrzami.

Nadszedł jednak taki moment, kiedy dotarło do mnie, że pod tym pojęciem można znaleźć znacznie więcej, niż starają nam się wmówić osoby działające w MLMach. Gdy w końcu to sobie uświadomiłam, znalazłam grono ludzi, którzy pod tym pojęciem znajduje inne wartości. Podobnie jak ja. 

Dzisiaj chciałam jedynie liznąć temat. Jednym z najważniejszych dla mnie sposobów rozwoju osobistego (poza czytaniem, oczywiście) są rekolekcje. Kiedyś uwielbiałam brać udział we wszystkich, na jakie trafiłam. Zdarzało się, że w jednym Wielkim Poście byłam na trzech różnych rekolekcjach w realu i jeszcze odsłuchiwałam codziennie dwóch czy trzech rekolekcjonistów on-line. Jednak zaczęło mnie to męczyć Bo zamiast czerpać z tej studni, zamiast sięgać do Źródła... odhaczałam jedynie kolejne zdarzenia. 

Jasne, teraz też czasami kusi mnie, żeby się jeszcze gdzieś pojawić, jeszcze na coś zapisać. Staram się jednak podejść do tematu na poważnie. Obowiązki stanu nie pozwalają mi na taki swoisty churching. Wybieram zatem bardzo starannie, rozważnie, z wyprzedzeniem. Tak staram się zorganizować obowiązki w domu i pracy, by te kilka dni rekolekcji było rzeczywiście w jak największym stopniu skupieniem na ich istocie. Nie jest to proste. Nie udało by się, gdybym tych rekolekcji miała więcej. 

Jaki z tego morał? Człowiek uczy się całe życie. I całe życie szuka najlepszej drogi dla siebie. Ja znalazłam taką, która jest najlepsza dla mnie w obecnej chwili. Za kolejne pięć czy dziesięć lat może się okazać że znów przyjdzie mi ją zmienić.